‘Ik speelde niet met poppen, maar wist al jong dat ik kraamverzorgster wilde worden,’ vertelt Jeanette. ‘Maar toen ik van school kwam, was de opleiding voor kraamverzorgster vol. Daarom heb ik de opleiding tot bejaardenverzorger gedaan en werkte 5 jaar in een verzorgingshuis. Toentertijd vond ik het al heel erg dat mensen moesten dooreten, omdat er te weinig personeel was, dus toen de kans zich aandiende, ben ik 1 jaar gezinsverzorging gaan doen, gevolgd door de opleiding kraamverzorgster.’
Jeanette solliciteerde voor de kraamverzorgingsopleiding die 16 maanden duurde. ‘Dat heb ik met onwijs veel plezier gedaan. Maar na 2 jaar werken, kregen we te horen, dat de organisatie het financieel moeilijk had. We kregen wel de keuze om over te stappen naar een andere kraamzorgorganisatie in een andere plaats. Ik was niet echt positief, maar ja, ik was niet meer zeker van mijn baan, dus ik stapte toch over naar de voorganger van Kraamzorg de Waarden. Ik heb er geen seconde spijt van gehad. Ik vind het gewoon geweldig om waar dan ook te zijn. Als je eenmaal in een gezin bent, dan heb je niet meer door waar je zit. Elk gezin is anders, elk huis is anders.’
Dankbaar
Jeanette kan moeilijk kiezen wat ze het mooiste aan het beroep vindt. ‘Op dag 1 kunnen ze nog bijna niets. Ze zijn vaak heel onzeker en echt opgelucht dat je komt. Je helpt ze op weg, tot de laatste dag dat ze de hele zorg overnemen. Het zien, dat mensen iedere dag zelfstandiger worden, dat ze zelfvertrouwen in het zorgen voor hun kindje krijgen, dat vind ik het mooist.’
Dat de gezinnen zo dankbaar zijn, vindt Jeanette ook fijn aan haar werk. ‘Ik heb nooit problemen, maar ben dan ook heel flexibel. Je moet iedereen in zijn waarde laten. Niet oordelen op hoe ze iets doen of aanpakken. Zeker nu we steeds meer buitenlandse gezinnen krijgen. Zo kom ik steeds vaker bij Chinese gezinnen, die spreken geen Nederlands, daar gaat het in het Engels. We hebben een Engels zorgplan, maar onze mobiel moet ook echt mee om te dienen als translator. En ik kraam op hun manier. Zij hebben het op hun wijze meegekregen. Vaak is er ook nog een oma uit China. Ik geef wel adviezen, vooral over hoe baby’s veilig slapen.’
Ook met vluchtelingen krijgt Jeanette steeds meer te maken. ‘Dat is mooi werken, maar ook heel moeilijk. Er moet vaak een tolk bij zijn. Maar ook die mensen zijn enorm dankbaar en blij met je hulp en bieden je echt van alles te eten aan, de hele dag door.’
Van het contact met de oudere kinderen in een gezin kan Jeanette echt genieten. ‘Die raken eraan gewend dat je iedere dag komt. Ze staan echt om 8.00 uur op de uitkijk. Ze noemen me Sjinet of Net en vinden het geweldig als ik weer kom. Afscheid van hen nemen op de laatste dag, daar heb ik altijd wat moeite mee.’
Het gebeurt geregeld dat Jeanette de enige kraamverzorgster is in de kraamtijd bij een gezin. ‘Ik werk steeds 8 dagen op rij en heb dan 7 dagen vrij. Aan het begin van mijn werkweek lig ik ’s nachts al op wacht. Als je dan gebeld wordt, omdat iemand thuis komt uit het ziekenhuis of de bevalling is ingezet, dan krijgt dit gezin mij 7 of 8 dagen op rij. In totaal is dit 49 uur, verdeeld over die dagen. Maar het komt dus ook voor, dat ik een kraamverzorgster met een 4-daags rooster opvolg voor de overige dagen. Gezinnen vinden het soms vervelend dat er verschillende kraamverzorgsters komen, maar als je vertelt, dat je 8 dagen op rij werkt, begrijpen ze het.’
Veranderingen
Met 27 jaar ervaring heeft Jeanette de nodige veranderingen meegemaakt. ‘Praktisch gezien zijn de dagen en de uren anders. Vroeger had je veel meer zorguren. Maar ik zie daar het voordeel van in. De mannen zijn echt veranderd. Vroeger deden ze vrijwel niets, nu bijna alles. Vroeger deed je ook alles, de boodschappen, de kinderen naar school brengen en halen, koken. Ook zijn de vrouwen een stuk mondiger geworden. Ik moet meer uitleggen waarom ik de dingen op een bepaalde manier doe. Maar ik ben wel een beetje van de oude stempel. De eerste 2 of 3 dagen moeten de moeders echt boven in bed blijven liggen. Pas de laatste dag mogen ze, op het rustuurtje na, vaker uit bed om te helpen.’ Met een lach: ‘Maar als ze eigenwijs gaan doen, doe ik nog eigenwijzer. En verder is in al die jaren het vak kraamzorg alleen maar professioneler geworden.’
Ook het contact na de kraamperiode is veranderd. ‘Vroeger stuurden de gezinnen na een week of 6 een foto met een kaartje en tekeningen van de kinderen. Die heb ik allemaal bewaard. Ik heb er wel spijt van, dat ik niet vanaf gezin 1 ben gaan tellen. Maar ik heb pas uitgerekend dat ik op ongeveer 860 baby’s zit. De oudste wordt 27. Het staat echt op mijn lijstje om bij één van mijn kraamkinderen te komen die een kindje gekregen heeft.’
Over Kraamzorg De Waarden is Jeanette vol lof. ‘Al werk ik alleen als ik in een gezin ben, echt alleen sta ik niet. Ik kan in acute situaties altijd de verloskundige bellen of de teamcoach. En we krijgen ieder jaar bijscholing. In EHBO, kinderreanimatie, acute verloskunde. De Waarden staat stevig in haar schoenen. Alles staat op papier en alles is geregeld. En je kunt altijd bellen voor hulp of advies.’
Voor haar 25-jarige jubileum in september had Jeanette de keuze, een receptie of een uitje met collega’s. ‘Ik heb gekozen voor dat laatste. Maar ik houd nog even geheim wat ik met mijn collega’s ga doen.’
Bron: Groene Hart Media Producties
https://alphen-magjezien.nl/2018/04/19/moeder/